Dla związków nie ulegających dysocjacji, a także dla formy zdysocjowanej i niezdysocjowanej analitu zaproponowano w literaturze szereg funkcji opisujących zależność współczynnika retencji od zawartości modyfikatora organicznego. Wśród nich znalazło się równanie kwadratowe – prawdziwe dla 0,5 < k < 30 oraz liniowe (zależność Snyder’a – Soczewińskiego) – prawdziwe dla 1 < k < 10:
gdzie:
- φ – stężenie modyfikatora organicznego (zwykle frakcja objętościowa lub procentowość)
- log kw – logarytm współczynnika retencji dla czystej wody bez dodatku rozpuszczalnika organicznego (φ = 0)
- S1, S2 – stałe, charakterystyczne dla konkretnego analitu w danym układzie.
Trójparametrowe równanie opisujące zmianę retencji w zależności od zawartości modyfikatora organicznego zaproponował Nikitas:
gdzie:
- S1, S2 – stałe, charakterystyczne dla konkretnego analitu w danym układzie, S2 jest związane z wolną energią adsorpcji modyfikatora na fazie stacjonarnej.
Inne równanie, opisujące zmianę retencji w funkcji zawartości modyfikatora zaproponował Neue:
gdzie:
- S1, S2 – stałe, charakterystyczne dla konkretnego analitu w danym układzie, S2 jest związane z wolną energią adsorpcji modyfikatora na fazie stacjonarnej.
log kw jest bezpośrednio związany ze stałą dystrybucji analitu pomiędzy wodę a fazę stacjonarną i jest chromatograficzną miarą hydrofobowości substancji. Zastosowanie powyższych zależności do opisu zmian współczynnika retencji w funkcji zawartości metanolu w fazie ruchomej przedstawia Rysunek 1.
Rysunek 1. Wpływ zawartości modyfikatora organicznego na retencję dla zdysocjowanej i niezdysocjowanej formy ketoprofenu. Wartości eksperymentalne zostały opisane przy pomocy wybranych zależności teoretycznych
Literatura
- M. Roses, X. Subirats, E. Bosch, J. Chrom. A, 2009, 1216, 1756
- P. Nikitas, A. Pappa-Louisi, J Chromatogr A, 2009, 1216, 1737